سلامی به وسعت احساس...
به سفیدی یاس...
))همراز((
همراز به وسعت دریا
به بزرگی دنیا و به سخاوت ثانیه ها و به تازگی تنفس...عزیز است
همراز تنوع جاویدان...
همراز، همدم ((شب جمعه های تنهایی)) محرم اسرار نامحرم! و مرحم زخم های کهنه است...
همراز تک درخت باغچه کوچک دل و تک ستاره آسمان چشمانم...
همراز ...((غایت آمالهایم))...همراز، (( بانو))ی غزلهای ماندگار...
همراز فرشته ای که از این خاک نبود...
چه ساده حکم شیدایی برایم صادر کرد...
چه ساده مجنونم خواند...
همراز آرامبخش قلب مضطربم...
همراز، تسکین دهنده قلبی که هر ثانیه با پریشانی تپید...
همراز همانکه حکم تبرعه ام را صادر کرد و مرا بی گناه خواند...
همراز، بچگی را در غزلهایم خواند...تنهایم نگذاشت...بر خلاف ((هیچ کس))!!!...
***
مثل همیشه ترانه ((مرا دریاب)) شهیار حس و حال مرده اتاق رو زنده می کنه، تمنای اینکه مرا دریاب...مرا دریاب...تموم وجودمه...
لا لا لا لا لا لا لا...
تو ای نایاب ای ناب
مرا دریاب دریاب
منم بی نام بی بام
مرا دریاب تا خواب
مرا دریاب مستانه
مرا در یاب تا خانه
مراقب باش تا بوسه
مرا دریاب بر شانه
لا لا لا لا لا لا لا...
مرا دریاب من خوبم
هنوزم آب می کوبم
هنوزم شعر می ریسم
هنوزم باد می روبم
مرا دریاب در سرما
مرا دریاب تا فردا
مرا دریاب تا رفتن
مرا دریاب تا اینجا
مرا دریاب تا باور
مرا دریاب تا آخر
مرا دریاب تا پارو
مرا دریاب تا بندر
تو نایاب ای ناب
مرا دریاب، دریاب
منم بی نام، بی بام
مرا دریاب تا خواب
لا لا لا لا لا لا لا لا...
***
((نیم رخ))
جمالش ز عالم کند دلبری
چو از نیم رخ یک نظر بنگری
همه لیلیان و پری چهرگان
در آن نیم صورت بیاد آوری!
چو دیدم تمام رخش دل نکرد
مرا در غم عشق او یاوری
چه حاجت به پیرایشش دیده ای...؟!
کند بر همه مه رخان سروری...
چو خواهی که بینی جمال رخش
تو باید زجان و جهان بگذری
(( زتوصیف عشقش دگر تاب نیست...
که باید روم در پی دیگری...!!!))
مرا تنگ آمد غزل،چاره چیست؟
بریدم در این مصرع آخری...!
***
انشاء الله خوبید؟
باز هم کنتور وبلاگ ویزیتور انداخت و امید داد به نوشتن پست جدید...
جای همگی سبز...دیروز رفتم کوهنوردی واقعا لذتبخش بود، طبیعت خیلی چیزها به آدم یاد میده، آدم رو میسازه، بنظر من آدم سالهای دور که تو طبیعت زندگی میکرده خیلی کاملتر از آدم الان بوده، اگه کمال رو در داشتن بهترین شیوه زندگی تعریف کنیم، حتما انسانی که در شرایط مختلف طبیعی بهترین روشهای زیستن رو انتخاب می کرده از آدم الان کاملتره و همچنین روح آدمی که بجز صدای پرنده ها چیزی نشنیده و بجز بوستان و درخت چیزی ندیده خیلی لطیفتر هست از آدمی که تو صد متر جا زندگی می کنه که مثل قفس می مونه...
دیروز رفته بودم همونجایی که شش روز پیش رفتم با این تفاوت که خیلی از راهها رو پیاده رفتم و اینبار تنها نبودم و با پسردائیم رفته بودم، با اینکه خیلی وقت بود کوهنوردی جانانه نکرده بودم ولی الحمدلله هنوز همون انرژی قدیم رو داشتم...
امروز هم با خانواده ها رفتیم در دل طبیعت برای نهار که خیلی خوب بود...
بعضی روزها اونطور که بد نشون میده، تموم نمیشه و خدا همیشه فرشته هایی رو داره که آدم رو نجات بدن...
وای وای وای...باز هم تا اومدم دو روز به خودم برسم و یه حالی ببرم از زندگی، مگه این درسها میذارن؟
الان باید بشینم و آئین دادرسی مدنی بخونم و اصول رو دوره کنم چون اصلا خوش ندارم آخر ترم وضعیت اورژانسی پیدا کنم...
وقتی فکر می کنم فردا باید چهار ساعت با استاد نمازی کلاس بگذرونیم، واقعا دلم می گیره!
بابا! استاد! جون هرکی دوست داری راحت زندگی کن، یا حداقل بذار ما راحت زندگی کنیم و این همه نصیحت نکن چون خودمون به اندازه کافی بلا و مکافات داریم و تو دیگه نمیخواد به من بگی اصول رو چطور بخونم!!!
حاضرم یه بار دیگه امتحان تستی عربی بدم! ولی فردا با نمازی نگذرونم...! می دونید که چی میگم! خیلی عذاب آوره خیلی زیاد...
خدا کنه که فردا استاد اکبرزاده هم دیگه توصیه اخلاقی نکنه، حسش نیست...
***
ممنون که چک کردید...
فعلا...
دعا یادتون نره...
(یه نقطه تو قسمت کامنت میذاشتی من شک نکنم که زنده هستم یا نه؟!!!)
.
ممنون از نظر سازندت!
.
پس زنده هستم!
.
زحمت کشیدی به خدا! حد اقل دو تا میذاشتی یه فرقی با نظرات دیگه داشته باشه!
.
.
اگه دو تا میذاشتی دیگه مطمئن بودم که زنده هستم!