سلاااااااااااااام..
بعد از یه مدت تعطیلی تنها چیزی که ممکن بود باعث بشه بپستم کلاس داشتن با نمازی فر بود، ساعت اول بچه ها واقعا شاهکار کردن و یکصدا نمازی رو تشویق کردن که خودش متن رو بخونه و از اونجایی هم که ایشون این احساس رو داره که می تونه در حد ((دکترا)) متن رو توضیح بده ذوق زده شدن و یک ضرب تدریس(!!!) کردن!
خیلی عجیبه که استاد نمازی در این چند درس اخیر دقیقا دروس رو برعکس توضیح داده یعنی دقیقا خلاف اونچه که درس داره میگه رو بیان می کنه، من خیلی دوست داشتم این افتخار رو داشته باشم تا برای اولین بار در طول زندگیش نظرش رو در ورد مشتق تغییر بدم اما دیدم اصلا ایشون تو یه فازهای دیگه تشریف دارن!
یه بار متن درس مشتق رو بخونید پی می برید که حال تلبس و حال نطق خیلی با هم فرق دارن ولی نمازی آخر درس هم به اشتباه بطور غیر مستقیم اون دو رو دقیقا مثل هم معرفی کرد!!!
بخاطر اینکه حال تلبس دقیقا به زمان خاصی اشاره داره که ما فقط معنی اون زمان رو هم استعمال و هم اراده می کنیم، اما حال نطق به زمانی که دیگه اسم به مبدا ملبس نیست اشاره داره.
وقتی ما می گیم فردا فلانی معلمه، استعمال ما لفظ فردا هست،که منظورمون آینده بوده و این ((فردا)) مجازی هست که این کاربرد حال تلبس هست(چون بجای فردا، روزهای بعد از فردا رو اراده کردیم)، اما وقتی بدون هیچ قرینه لفظی یا معنوی بگیم فلانی معلم است از نظر خود علامه حیدری در مورد این عبارت اختلاف هست و در مورد ((معلم بودن شخص در گذشته یا حال)) در آخر درس عینا میگه که اگه قرینه نباشه هر دو برداشت درسته(حقیقیه)) اما در ابتدای درس اراده کردن حال (زمان) از لفظ گذشته رو حقیقی دونسته، نه پیوند اسم به مبدا در زمان حال بطور همیشگی!
در ضمن کلا درس اصول استنباط یشتر به درد اقوال و احادیث و آیات و روایتی میخوره که مربوط میشه به گذشته یعنی زمانی که ارتباط ما با منبع قول و روایت و.. تقریبا از بین رفته،مثلا در همین مشتق وقتی طرف برای شما لفظ فردا رو بکار ببره(چیزی که نمازی هزار تا مثال اینطوری زد!!!) صد در صد در یک شرایط زمانی همراه با گفته های پسین و پیشینی بودید که می فهمید منظور طرف از لفط فردا چی هست، یا بفرض پایین بودن آی کیو و نگرفتن منظور طرف از لفظ فردا از خودش که الان زنده هست و حضور داره می پرسید!!!) ای کاش نمازی فر تا آخر درس رو میداد تا به مثال اون جمله از اما علی(ع) برسه تا ببینه که خود علامه حیدری هم از سخن بدون قرینه اما علی (ع) دو اراده رو ممکن دونسته.
متاسفانه هفته پیش نشد که پست بزنم ولی حرف دل خیلی ها رو در ارتباط با صحیح و اعم داشتم که بنویسم!
ساعت درس لطفی هم خیلی حال داد! آخرش بود! همونطور که بنده قبلا هم هشدار داده بودم شرح لمعه کابیه که خیلی مطالب داره که خانمها خوششون نخواهد اومد چون علاوه بر این 9 عیب قوانینی رو شرح میده که بعید می دونم تا الان قبایل افریقای جنوبی هم اونها رو اجرا کرده باشن!
این هم چند بیت بعد از یه مدت ننوشتن:
دیریست در این میکده از شرم خموشیم!
می نزد لب و تشنه لب و لیک ننوشیم
با تیشه تقوا دل ساقی بشکستیم
در گوشه ای میکده تنها بنشستیم
آنگاه که می رفت دگر رو به تمامی
کو ساقی سیمین رخ و می خانه و جامی؟!
نوشیم ازین ثانیه تا صبح قیامت
جرم است ولی نیست دگر آه ندامت!
ای روزگار..!
نه به اینکه پنج شیش نفری خودتون رو خسته می کنید و کامنت وبلاگ رو نقطه بارون می کنید! نه به اینکه کنتور وبلاگ رو کلا می خوابونید!
فعلا..
